บทที่ 787

“คุณให้เวลาเจ๋อจิ่งหน่อยได้ไหมคะ?” เธอทำเสียงอ่อนลง “ใช้เวลากับเขาให้มากขึ้นหน่อย ฉันก็จะคุยกับเขาเหมือนกัน เขาจะเรียกคุณว่าพ่อแน่ๆ แค่เป็นเรื่องของเวลาเท่านั้นเอง”

เวินเอ๋อหว่านดึงแขนเสื้อของเขา เขย่าไปมาเบาๆ น้ำเสียงทั้งอ่อนโยนทั้งออดอ้อน สีหน้าก็ดูไร้เดียงสาน่าสงสาร ดวงตาทั้งสองข้างก็มองเขาอย่างฉ...